Jan Chrzciciel czyli nadejście Mesjasza (Łk 7,18-30)

„Czy Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też mamy czekać na innego?” - pytają Jezusa uczniowie wysłani przez Jana Chrzciciela. Ewangelista Łukasz umieszcza pytanie Jana tuż po opisie uzdrowienia sługi setnika w Kafarnaum i po wskrzeszeniu syna wdowy z Nain. Wobec doniosłości czynów Jezusa pytanie Jana może wydawać się niedorzeczne.

Oba wydarzenia świadczą o niezwykłych cudach dokonanych przez Jezusa. Ten z Kafarnaum dotyczy ludzi cieszących się władzą i wyższym statutem społecznym zarówno ze strony cesarstwa jak i lokalnej żydowskiej hierarchii. Ten z Nain dokonuje się na prośbę ubogiej wdowy. Jezus nie ogranicza siebie rozróżnieniami społecznymi. Wszyscy są równi, bo są dziećmi Boga.

Kim był Jan Chrzciciel? Był ostatnim prorokiem zwiastującym, że nadchodzi Mesjasz. W Ewangelii Łukasza czytamy: „A ty dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem, aby przygotować Jego drogi, dać Jego ludowi poznanie zbawienia w przebaczaniu jego grzechów (Łk 1, 76-77)”. Jego celem było przygotowanie serc tych, którzy oczekiwali Mesjasza.

Zanurzając w wodzie, Jan dawał cień przyszłego chrztu Duchem Świętym wszystkim tym, którzy wierzą i którzy otwarcie wyznają swoje grzechy (Mk 1, 8.). Jan, z urodzenia lewita, był zdolny do służby jako kapłan w świątyni. Został jednak powołany do życia na pustyni i do zwiastowania nadejścia Mesjasza.

Jezus nie odpowiada uczniom Jana Chrzciciela wprost na ich pytanie, ale zachęca, aby obserwowali Go i rozważali Jego czyny: „Idźcie i powiadomcie Jana o tym, co zobaczyliście i usłyszeliście: niewidomi odzyskują wzrok, kulejący chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli są wzbudzani a ubodzy słyszą dobrą nowinę (Łk 7, 22)”. Nawiązuje w ten sposób wprost do proroctwa Izajasza o sobie: „Ten który mnie namaścił, abym ubogim niósł dobrą nowinę, który posłał mnie abym więźniom głosił wyzwolenie, niewidzącym przejrzenie, zgnębionych wypuścił na wolność - abym głosił Dobrą Nowinę o Bożym miłosierdziu (Iz 61, 1)”.

Drodzy: Bracia i Siostry!

W centrum omawianego rozważania jest Jan Chrzciciel i jego uczniowie mieszkający w Judei i okolicy, którzy pragną iść za Jezusem. Ale także grzesznicy, cały lud i celnicy, którzy uwielbili sprawiedliwego Boga poprzez chrzest Janowy. Chrzest jest symbolem, obrazem ewangelii. Symbolizuje dzieło Chrystusa, nasze oczyszczenie poprzez zjednoczenie nas z Jego śmiercią, pogrzebaniem i zmartwychwstaniem (Rz 6, 3-4). Podczas chrztu wyznajemy, że przyjęliśmy przesłanie ewangelii i chcemy być publicznie utożsamiani z Chrystusem i jego ludem. Jan Chrzciciel, lewita, prorok i nauczyciel również ochrzcił Chrystusa wodą, aby wypełnić sprawiedliwy wymóg Prawa i ogłosić Jezusa naszym Arcykapłanem.

Dla nas osoba Jana Chrzciciela staje się wzorem życia chrześcijańskiego. Jego nauczanie skierowane do grzeszników ma charakter napomnienia i radykalnego wezwania do nawrócenia. Wymaga ono zdecydowanego odcięcia się od grzechu i zerwania pęt zniewalających człowieka. Wymaga wyznania Pana Jezusa jako Zbawiciela. Amen

ako