„Nawet w śmiechu może serce boleć, a radość może skończyć się strapieniem” (Prz 14,13)

Jedna z bardzo znanych aktorek, której kariera oceniana była jako ogromny sukces, odebrała sobie życie mając 54 lata. W liście pożegnalnym napisała krótkie zdanie: „Moje życie jest dla mnie nie do zniesienia, wybaczcie mi”.

To jest jeden z jakże wielu przykładów, że sukces życiowy, sława i pieniądze nie uczynią naszego życia prawdziwie wartościowym. Czysto zewnętrzne przyjemności i radości kiedyś się skończą, a związane z tym powierzchowne przyjaźnie odejdą. Tego właśnie doświadczyła wspomniana aktorka.

Dlatego powyższe słowa z Księgi Przypowieści Salomona kierują naszą uwagę na rzeczywisty stan ludzkiego serca. Bez Boga człowiek nie może być trwale szczęśliwy. Prawdziwe szczęście człowieka zależy od relacji, którą człowiek ma ze swoim Stwórcą. Jeśli nie mam osobistego związku z Bogiem i nie dociera do mnie, że On mnie prawdziwie kocha, to moje serce odczuwa pustkę i smutek, nawet jeśli materialnie mam wszystko. Owszem, za wszelką cenę mogę szukać szczęścia lecz będzie to tylko, cytując znów Salomona, „pogoń za wiatrem”.

Jeśli jednak poznałem Chrystusa, przede wszystkim jako mojego osobistego Zbawiciela, następnie jako mego codziennego Powiernika i Pana, któremu ufam z całego serca, to moje życie się zmienia. Wtedy dopiero znajduję właściwy sens i cel mojego życia. Wtedy dopiero wiem, ze Bóg mnie kocha i mam poczucie głębokiego szczęścia, którego nikt nie może mi zabrać.

W bliskości z Nim życie nabiera sensu i staje się nie tylko „do zniesienia” ale prawdziwie bogate i spełnione.

Amen!