Psalm 101, czyli pragnienie prawości

W pierwszych słowach król Dawid zapowiada oddanie chwały Bogu grą na instrumencie (harfa była jego ulubionym instrumentem) i śpiewem, którym opowie jak łaskawy jest Bóg dla niego, jego królestwa oraz przypomni o prawie nadanym przez Boga. Postanawia w rozważny w sposób podążać doskonałą drogą Pana, w niewinności swego serca i w każdym miejscu widocznym dla ludu jak i w swoim domu.

Psalmista jasno wyraża swoje intencje: nie chce więcej patrzeć na żadną niegodziwość, sprzeciwia się odstępstwu przestępców i ich przewrotności. Uzasadnia swoją postawę troską o to, by poprzez kontakt z nimi zło nie przylgnęło do niego samego. Dlatego postanawia nie mieć z nim styczności.

W kolejnych wersetach wypowiada się jako król zatroskany o sumienia poddanych. Zapowiada zniszczyć każdego oszczercę, złoczyńcę, wyniosłego i pyszałka. W podobnym tonie wypowie się wiele lat później również król Salomon, syn psalmisty. W Księdze Przypowieści czytamy: „Pan burzy dom pysznych, lecz ustala granicę wdowy” (Prz 15, 25). Pamiętamy z opisu w Starym Testamencie, że wdowy były ofiarami nadużyć, pozbawione prawa dziedziczenia a często bez środków do życia, były skazane na szorstkie traktowanie i wyzysk. Także dla oszusta, złodzieja i bezbożnego nie ma miejsca w królestwie Dawida. Zapowiada, że „Każdego ranka będzie tępił wszystkich bezbożnych czyniących nieprawości”. Jego następca na tronie napisze później: ,,Mądry król odsiewa bezbożnych, traktuje ich jak zboże na klepisku” (Prz 20, 26).

Ten surowy w tępieniu nieprawości Dawid łagodnie spogląda na prawych poddanych, postępujących nienagannie. To ich gromadzi wokół siebie. Sam również deklaruje, że będzie chodził w niewinności.

Obraz z psalmu Dawidowego pokazuje nam rzeczywistość w Królestwie Bożym. W Księdze Objawienia czytamy: „I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka” (Obj 21, 27) oraz ”Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je” (Obj 22, 15). Jeszcze bardziej dobitnie podkreśla to ap. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian: „Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy. Ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą” (6, 9-10).

Drodzy Bracia i Siostry!

Dawid opisuje w Psalmie 101 praktyczne kroki przeciwdziałania nieprawości, by nie przylgnęła do niego i jego ludu. To pokazuje nam jak bardzo potrzebujemy przyjaźni z właściwymi osobami, które trzymają się takich zasad jak my. Potrzebujemy wzajemnego wsparcia w Kościele. Wcale nie chodzi tu o izolowanie się od świata, ale o wzmocnienie siebie tak, aby móc światu usłużyć – modlitwą i prawym działaniem. Amen

ako

*

(1) Psalm Dawidowy. Łaskę i prawo opiewać będę; Tobie, Panie, grać będę;

(2) Nauczę się drogi doskonałej, Abyś mógł przyjść do mnie. W domu swoim będę chodził w niewinności serca.

(3) Nie stawiam przed oczy swoje niegodziwej rzeczy; Nienawidzę zachowania się odstępców, Nie przylgnie ono do mnie.

(4) Przewrotność serca niech obca mi będzie, Nie chcę znać złego człowieka.

(5) Kto skrycie oczernia bliźniego swego, tego zniszczę; Nie ścierpię oczu wyniosłych i serca nadętego.

(6) Oczy moje zwrócone są na wiernych w kraju, Aby mieszkali ze mną. Kto chodzi drogą prawa, Ten mi służyć będzie.

(7) Oszust nie zamieszka w domu moim, Kłamca nie ostoi się w oczach moich.

(8) Każdego ranka tępić będę wszystkich bezbożnych w kraju, Wygubię z miasta Pana wszystkich złoczyńców.