Duchu Święty daj nam głębsze zrozumienie Pisma, gdyż Ty przenikasz głębokość Boga i naszych serc. Niech Twoje Słowo spełnia posłannictwo w naszym życiu i uzdalnia do pełnienia Twojej woli. Spraw przeto, byśmy je przyjęli z takim skupieniem umysłu i gotowością serca, aby głęboko zapadło w nas i plon przyniosło obfity. Amen

 

Psalm 107 jest kolejnym z psalmów wychwalający Pana za dobro, miłość i łaski, którymi obdarza nas każdego dnia. Już w pierwszych słowach (2) psalmista pisze, że Pan wykupił nas z otoczenia gnębicieli, z otoczenia i rąk szatana. W wersecie (4) czytamy o narodzie wybranym, który błądził po pustkowiach po wyzwoleniu z egipskiej niewoli. Ten okres 40 lat tułaczki wg Księgi Liczb (Lb 14:33) był karą za niewierność, za sprzeciwianie się Bogu. Głodni, spragnieni i bliscy załamania wołali do Pana, a On zlitował się i wskazał im właściwą, prostą drogę, napoił spragnione dusze a ich głód zaspokoił dobrem.

 

W Ewangelii Łukasza (Łk 1:53) czytamy: ,,potrzebujących obsypał dobrami a bogatych odprawił z niczym”. Zastanówmy się jak często my jako Jego lud prosimy, aby zaspokoił nasz głód, głód Słowa Bożego na tej pustyni oklejonej kolorowymi i wyzywającymi billboardami. Pomyślmy jak często sięgamy po Biblię, by podzielić się Słowem Bożym. Jesteśmy ubodzy i głodni Jego słów, a zarazem udajemy bogatych w mądrość opartą na przemyśleniach innych ludzi, często fałszywych nauczycieli i nierzadko skierowanych przeciw Bogu. Tak, to tylko tak się nam wydaje, że jesteśmy pełni wiedzy i wiary. Żyjemy złudzeniami kolorowych billboardów skoro nasza Biblia jest otwierana od święta, skoro na jej kartach nie ma oznak użytkowania, skoro nie potrafimy podzielić się Słowem Bożym ze innymi.

Zauważcie, w kolejnych wersetach (17) psalmista pisze, że potracili rozum i cierpieli przez swoje nieprawości, obrzydł im wszelki pokarm i stanęli na progu śmierci. To wszystko również dzieje się na naszych oczach, w dzisiejszym świecie: narkotyki, alkohol, nieprawości i rozpusta odbierają rozum, prowadzą do biedy. Ale jest dobra nowina! Pan w Księdze Izajasza (Iz 45:2-3) mówi: ,,Ja pójdę przed tobą, usunę przed tobą wyboje, wyłamię spiżowe wrota, rozbiję żelazne wrota. I dam ci skarby ukryte w ciemności i kosztowności z najgłębszych kryjówek, abyś poznał, że Ja jestem Pan, który Cię wzywa po mieniu - Bóg Izraela”.

 

Drodzy Braci i Siostry!

Zobaczcie jak niewiele wymaga od nas nasz Pan. Mamy go wysławiać (21) jako jedynego Boga, wysławiać Jego łaski i cuda jakich dokonuje na rzecz synów ludzkich. Mamy z radością opowiadać i sławić Jego czyny (22). Nie czekajmy na doświadczenia zagrożenia życia tak jak ci podróżujący statkami po wzburzonym morzu (23). Oni, podobnie jak my, znali wielkie dzieła Pana, w tym otaczającą przyrodę, ale dopiero potężne fale morskie zmusiły ich do wołania o pomoc do Pana. On ich wyzwolił z pognębienia, uciszył morze i uspokoił fale (29-30). Opisani podróżnicy na statkach uwierzyli w moc Pana i zdążyli prosić Go o ratunek. A czy my zdążymy zawołać kiedy nasze życie będzie zagrożone?

 

W Liście do Hebrajczyków (Hbr 10:22) czytamy, że mamy przyjść do Pana ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą. Pamiętamy z Ewangelii Mateusza opowieść o uciszeniu burzy ,,O ludzie małej wiary - odpowiedział Jezus. Dlaczego się boicie. Następnie wstał stłumił wiatr i wzburzone fale, zaległa cisza”. Tak Drodzy Bracia i Siostry, najlepiej zaprosić Jezusa do łodzi naszego życia rodzinnego, kościelnego i uczynić Go kapitanem w naszej ziemskiej podróży. Wtedy będziemy oglądać jego cuda i Jego moc. Poznamy Go nie tylko podczas burz, ale w najdrobniejszych sytuacjach, w które On też chce być zaangażowany. Wystarczy Go zaprosić do uczestnictwa w naszym życiu.

 

W wersetach (33-34) omawianego Psalmu czytamy jak Pan zamienił pustynię na uprawne ziemie i osadził na niej głodnych, którzy w chwale Pana wybudowali miasta, obsiali pola, zasadzili winnice i zbierali obfite plony (37). Dostojnych, którzy zatwardzili swe serca Pan dotknął pogardą i zmusił do błądzenia po pustynnych bezdrożach.

 

Drodzy Bracia i Siostry!

Nie zatwardzajmy serc! Bądźmy otwarci na Słowo Boże! Stańmy się naśladowcami Chrystusa! W Liście do Rzymian (Rz 2: 5) Apostoł Paweł pisze: ,,Bo przecież stosownie do swojego uporu i nieskruszonego serca ściągasz na siebie coraz większy gniew. Dosięgnie cię on w dniu gniewu i objawienia się sprawiedliwego sądu Boga”. Psalm kończy się (43) ważnym podsumowaniem: ,,Kto mądry, niech z tego korzysta i niech rozważa w swych myślach przejawy łaski Pana”.

 

ako

 

 

***

Psalm 107

(1) Dziękujcie Panu, bo dobry, bo wieczne miłosierdzie Jego. (2) Tak winni mówić wszyscy odkupieni przez Pana, wszyscy uwolnieni przez Niego od wrogów. (3) Bo zgromadził ich z rozmaitych krajów, od wschodu aż do zachodu słońca, od samej północy aż do południa. (4) Ci, co błądzili po pustyniach i bezludziach, a nie mogli znaleźć drogi do zamieszkanego miasta, (5) ci, którym dokuczał głód i pragnienie, tak iż prawie ustawało w nich życie, (6) ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił z niewoli (7) i wyprowadził na drogi proste, tak że dotarli do osiedli ludzkich - (8 ) ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone. (9) Nasycił wszystkich łaknących, spragnionych zaś zaspokoił darami. (10) Ci, co siedzieli w mrokach i ciemności, uwięzieni nędzą i żelazem (11) za to, że sprzeciwiali się Bożemu słowu i nie uszanowali woli Najwyższego, (12) ci, których serca skruszył cierpieniem, którzy padają, a nie ma przy nich nikogo, (13) ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił od strachu, (14) wyprowadził z mroków i ciemności i zerwał z nich wszystkie pęta - (15) ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone. (16) Zburzył bowiem spiżowe bramy, pokruszył rygle z żelaza. (17) Zgięci we dwoje wskutek swych występków, (18) którym obrzydło już wszelkie jedzenie i byli bliscy bram śmierci, (19) ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił od strachu (20) Posłał im słowo, żeby ich ocalić i uwolnić od zagłady. (21) Ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone. (22) Niech Mu składają dziękczynne ofiary i niech ogłaszają z radością Jego dzieła. (23) Ci, którzy wyruszali statkami na morze i handel prowadzili na wielkich wodach, (24) ci, którzy mogli tam podziwiać dzieła Pana i Jego wielkie cuda na głębinach morskich, (25) gdzie na rozkaz Boga sztorm wybucha i wzbija wysoko morskie fale, (26) ci, co się wynosili pod niebo i zostali strąceni na dno głębokości, tak że ich dusza ze zgrozy truchlała, (27) ci, co jak pijani chwiali się i zataczali i co ginęli razem ze swoją mądrością, (28) ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił od strachu, (29) przemienił bowiem burzę w łagodny powiew wiatru, tak że fale zupełnie ucichły; (30) ci, którzy się cieszą, że fale ustały i że mogli się dostać do cichego portu - (31) ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone. (32) Niech Go wychwalają na zgromadzeniu ludów, niech Go sławią w gronie starszych. (33) To On zamienił strumienie w suchą pustynię i oazy - w spragnione wody bezludzia, (34) ziemię urodzajną - w słone stepy, dlatego że jej mieszkańcy byli grzesznikami. (35) A wyschłe pustynie zamienił w zbiorniki wody, ziemię spaloną - w zielone oazy, (36) i tam osiedlił głodujących ludzi, którzy założyli zamieszkane osiedla. (37) Uprawiali tam pola, zakładali winnice i plony obfite zbierali. (38) A On im błogosławił, tak iż rozmnożyli się bardzo, i obdarzył ich wielkimi stadami bydła. (39) Ale potem źle im się wiodło i bardzo ich ubyło pod ciężarem cierpień i trosk rozmaitych. (40) On zaś okazał wzgardę wielkim tego świata i sprawił, że błąkali się po pustynnych bezdrożach. (41) Wyprowadził ubogich z nędzy i rozmnożył jak stada owiec ich rodziny. (42) Widząc to prawi bardzo się radują, a wszyscy bezbożni - niemieją z podziwu. (43) Kto jest tak mądry, by zrozumiał to wszystko? Kto pojmie bogactwo łaskawości Pana?