"Nad rzekami Babilonu…" - tymi słowami rozpoczyna się jeden z najbardziej rozpoznawalnych psalmów. Babilon w Piśmie Świętym przedstawiony jest jako siedlisko zła. To z niego wywodziło się wiele pogańskich i szatańskich wierzeń. Jest symbolem szatana i występuje w wielu księgach Pisma Świętego.

Słychać płacz judzkich wygnańców, uprowadzonych w VI wieku przed Chr. do babilońskiej niewoli w wyniku najazdów, które doprowadziły do zniszczenia królestwa Judzkiego, jego stolicy Jerozolimy i znajdującej się w niej świątyni Pańskiej. Na pamiątkę tych wydarzeń przez wiele lat, aż do czasu odbudowy miasta i świątyni, obchodzono dni postu i pokuty (zob. Zach 8,19). Wygnańcy płaczą wspominając Syjon. Płyną łzy boleści, tęsknoty, upokorzenia.

Udrękę duszy powiększa postawa oprawców, którzy żądają od nich radosnych pieśni syjońskich. W wersecie 4 Psalmista zastanawia się: Ale jak tu śpiewać pieśń Pana na obcej ziemi? Obca ziemia uważana była za „nieczystą”. Zaśpiewać radosną pieśń w ziemi wygnania znaczyło zdradzić rodzinne miasto, Miasto Święte Jeruzalem.

Dlatego psalmista od wersetu 7 woła ,,Pamiętaj Panie, synom Edomu dzień klęski Jerozolimy, kiedy wołali: zburzcie ją, zburzcie ją do posad”. Psalmista uroczyście przyrzeka pamiętać zawsze o Jerozolimie, o miłość ojczystej ziemi i swego ludu. Ten opis ukarania Edomu przez Wszechmocnego Pana możemy znaleźć w Księdze Ezechiela 2, 12-14.

Trzecia część tego psalmu (ww. 7-9) zawiera złorzeczenia pod adresem Babilończyków i Edomitów, którzy zdobyli i zniszczyli Jerozolimę. Pokonani i zhańbieni Izraelici wołali do Boga o pomstę i błogosławili tym, przez ręce których Pan dokona „odwetu” na ich nieprzyjaciołach. W tym błaganiu wybrzmiewa Starotestamentowe poczucie sprawiedliwości i moralności.

W Nowym Testamencie Chrystus wezwał swych uczniów do miłości nieprzyjaciół, zalecając: ,,Jeśli Cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu drugi” Opisuje to w swojej Ewangelii apostoł Mateusz 5, 39 a w Liście Apostoła Pawła do Rzymian w rozdziale12 czytamy: ,,Najmilsi, nie mścijcie się sami ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta należy do mnie, Ja odpłacę. Nie daj się zwyciężyć złu ale zło dobrem zwyciężaj”.

Pan Jezus naucza nas nie tylko żebyśmy nie szukali zemsty ale przede wszystkim, że mamy miłować bliźniego swego, nawet naszych wrogów.

Miłość do bliźniego jest jednym z przejawów tego, że narodziliśmy się na nowo. Pan Jezus powiedział, że nikt kto nie narodzi się ponownie nie ujrzy Królestw Bożego. W Ew. Jana 3, 5-7 czytamy wezwanie ,,Musicie się na nowo narodzić”. Amen

ako