PSALM 18

Ułożony w XI wieku przed Chrystusem, czyli ok. 3030 lat temu. Autorem jest król Dawid.

W ciągu swojego życia Dawid wiele walczył odkąd prorok Samuel w imieniu Boga naznaczył go na króla i pomazał olejem. Władzę królewską miał jednak objąć dopiero po śmierci króla Saula. Gdy Saul dowiedział się, że żaden z jego synów nie będzie jego następca na tronie Izraela, postanowił zabić Dawida. Zaczęły się ucieczki Dawida i walka w obronie własnego życia. Kiedy już Dawid został królem, tradycyjnie prowadził wojny w celu powiększenia własnego królestwa i odpierał ataki wrogów. Z tego właśnie powodu że miał krew na rękach Bóg nie pozwolił mu zacząć budowy świątyni; pomimo tego, że zadbał o zgromadzenie materiałów na budowę. Niejednokrotnie w czasie walk i wojen był okrążony i cudem uchodził z życiem. Tylko Bogu zawdzięczał ocalenie. Wydarzenia te zostały opisane w I i II Księdze Samuela.

Istotna treść Psalmu 18 zawarta jest w wersetach 2-4 (czyli słowa chwalące Boga) oraz wersetach 47-51 (ukazujące Boga w Jego mocy i wielkości, gdy dokonywał wielkich czynów). Pozostałe wersety 5-46 są opisem Bożego działania, uzasadniają nadane Bogu tytuły i skłaniają do wdzięczności i oddawania Bogu chwały.

Psalm 18 rozpoczyna się wyznaniem: „Miłuję cię, Panie, mocy moja”. A dalej psalmista dodaje: „Pan skałą i twierdzą moją, i wybawieniem moim, Bóg mój opoką moją, na której polegam. Tarczą moją i rogiem zbawienia mego, warownią moją.” (18,2-3). Boże działanie i odpowiedź na modlitwy były dla Dawida zapłatą i nagrodą za jego starania. Dawid zważał na drogi Pańskie, miał przed oczami wszystkie Boże prawa i wystrzegał się grzechu. Dawid powtarzał, że Bóg odpłacał mu łaską za jego postępowanie: „Z pobożnym obchodzisz się łaskawie, z nienagannym postępujesz nienagannie, z czystym okazujesz się czysty” (18.26). W następnym wersecie pojawia się jednak wielkie ostrzeżenie: „Przewrotnego sprowadzasz na błędne drogi”

Bóg nie zmienił się ani o milimetr przez te wszystkie lata. Tak, jak postępował względem Dawida, tak też postępuje wobec każdego z nas. Dawid był prowadzony od zwycięstwa do zwycięstwa. „Droga Boża jest doskonała …” (31).

Drodzy Bracia! Dlaczego Dawid pisze w ten sposób? Dlaczego odważył się napisać ten psalm po tym jak sam spowodował śmierć Uriasza, by zdobyć jego żonę Batszebę? Z kart Pisma Świętego wiemy przecież, że psalmista postąpił wówczas haniebnie. Werset ten wskazuje na Dawida żałującego swych grzechów, który choć uczynił nieprawość, to sercem do końca swego życia miłował Boga. Życie z Bogiem sprawia, że jesteśmy w stanie pokonać każdą przeszkodę na swojej drodze życia. Choć wielu chrześcijan zginęło broniąc się przed bezbożnikami, to w rzeczywistości wygrali oni życie wieczne. Bóg jest schronieniem dla każdego kto pragnie Jego miłości.

W wersetach 32-36 Biblia uczy nas, że jest tylko jeden Bóg: Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Izraelici otoczeni byli narodami wyznającymi wielobóstwo. Jednak wszystkie ościenne pogańskie religie upadły, a ostała się wiara w jednego Boga. Kolejne wersety pokazują jak wielką czerpie Dawid siłę do walki, gdy wie, że Pan jest razem z nim. I że jest świadomy, że to wiara w Pana da mu zbawienie. To dlatego czuje się pełen mocy.

Ty, Drogi Bracie i droga Siostro też pamiętaj, że Bóg stoi blisko ciebie i Cię słucha. Powiedz Mu o tym, co przeżywasz, jak się czujesz. Odważ się to zrobić. Wylej przed nim swoje serce, swój strach, opowiedz mu o swoim poczuciu wstydu i winy. Pamiętaj! Zaufanie do Pana burzy mury. Czy chcesz spróbować dzisiaj? Złóż u stóp Jezusa wszystko, co cię boli, co czujesz, co myślisz, a potem pozwól, by Jego miłość przywróciła cię z powrotem do życia w wolności!

On kocha, kocha każdego z nas. I już zapłacił za nas ogromną cenę.

Amen