PSALM 92

Pieśń na dzień szabatu stanowi hymn sławiący łaskę i wierność Boga, który nigdy nie zawodzi i nigdy nie przemija. Żydzi w dzień szabatu dziękowali za to Panu i wielbili święte Imię Najwyższego.

Przypomnijmy, że szabat to żydowski dzień odpocznienia świętowany od zachodu słońca w piątek do soboty. Jak jest napisane w Księdze Rodzaju: Bóg stworzył świat w sześć dni i siódmego dnia odpoczął od dzieła stworzenia. Adam i Ewa świętowali pierwszy szabat w ogrodzie Eden.

W wersecie (5) czytamy: "Bo rozweseliły mnie, Panie, Twe czyny, cieszę się z dzieł Twoich rąk". Psalmista opisuje dokonania Pana, które w dzień szabatu są wspominane i wychwalane. My - chrześcijanie - święcąc pierwszy dzień tygodnia, składamy eucharystię, czyli dziękczynienie z powodu dzieła Zmartwychwstania. Wtedy też uwielbiamy święte Imię Jezusa.

Pamiętajmy Bracia! Śpiew jest wyrazem radości dla Pana. Kto ustami wyznaje wierność Bogu śpiewa dla Boga. Apostoł Paweł w 2 Kor 9, 6-7 pisze: ,,A powiadam: Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie. Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu: gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje”. Zatem, cokolwiek dla Pana czynimy, róbmy to z radością. Jeżeli wykonujemy dobro ze smutkiem bo pod przymusem, to nie śpiewamy Panu na chwałę.

W Psalmie 28,4 czytamy: ,,Odpłać im tak jak zasłużyli, według podłości ich poczynań. Oddaj im według ich postępków, przygotuj im zapłatę!”. Wierni, którzy postępują zgodnie z wolą Boga, będą cieszyć się długim życiem. Tak mówi psalmista w wersetach 13-15 omawianego Psalmu: ,,Sprawiedliwy wyrośnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu Pana, kwitną na dziedzińcach naszego Boga. Jeszcze w starości przynoszą owoc, są pełni wigoru i świeżości”. To właśnie Bóg wywyższony na wieki wywyższa swych wiernych. Grzesznicy natomiast, mimo swojej siły, szybko przeminą: ,,Choć bezbożni wyrastają jak zielsko i choć kwitną czyniący nieprawość, czeka ich wieczna zguba” (w. 8 ).

Zauważmy, Bracia, że zasadniczym tematem Psalmu jest dobro i zło. Jednemu i drugiemu przygląda się uważnie Bóg, sprawiedliwy i święty, który przewyższa wszystko (w. 9). Ten, który jest odwieczny i nieskończony, któremu nie umknie żadne ludzkie działanie. Psalmista doskonale zna to ziemskie grzeszne życie.

Wybrani będący z Panem mają w sobie siłę bawołu i gotowi są stawić czoła wszelkim przeciwnościom; mają czoło namaszczone olejem — znakiem Bożej opieki, która staje się ich tarczą zapewniającą bezpieczeństwo ( w. 11). Psalmista widzi też jak przewrotni doznają klęski i słyszy zgiełk ich odwrotu (w. 12).

W kolejnej części Psalm opisuje szczęście, ufność i optymizm — dary, o które powinniśmy prosić Boga szczególnie w naszych czasach, kiedy łatwo zakrada się pokusa zniechęcenia, a nawet rozpacz.

Psalmista pamięta też o dniach starości człowieka sprawiedliwego i przewiduje, że także i one będą pogodne, a duch modlącego się będzie nadal pełen świeżości (w. 15). Sprawiedliwy znajduje bowiem mocne oparcie w samym Bogu, od którego otrzymuje żywotne soki Jego łaski.

Ludzkie życie, w którym drogą i światłością jest Pan, jest pełne pokarmu dającego zdolność do przemiany. To zaś sprawia, że doskonalimy się i nabieramy sił. Tak stajemy się gotowi do przekazania innym świadectwa naszej wiary.

ako