Nierządnica i poganka jedną z najbardziej poważanych postaci w Biblii! Wymienia ją Jakub w swoim Liście (Jk 2, 25) dowodząc, że jej wiara nie była martwa, bo wydała owoce. W Liście do Hebrajczyków znajdujemy ją w zestawieniu bohaterów wiary takich jak Abraham, Izaak, Jakub, Józef i Mojżesz. W tym zestawieniu nie ma imienia Jozuego, - współpracownika Mojżesza i wielkiego przywódcy, który zdobył Jerycho. Jest ona: poganka, nierządnica, mieszkanka Jerycha. Nosiła imię Rachab.

Jerycho to miasto u podnóża skał Pustyni Judzkiej, niedaleko Jordanu wpływającego do Morza Martwego. Położone w depresji wynoszącej aż 270 m. Umierający Mojżesz z wysokości góry Nebo widział Jerycho jako miasto palm (Pwt 34, 3). Miejsce dobrobytu. Kraina ludzi którym się wiodło. Do czasu. Po drugiej stronie rzeki bowiem rozbili się obozem Izraelici - dziś jest to terytorium Jordanii.

Strażnicy z wież wypatrywali Izraelitów. Pośród panicznej atmosfery Jerycha, szeptanych plotek, wieści i własnych wyobrażeń na temat Izraelitów, tylko jedna Rachab właściwie odczytała okoliczności. Wszyscy myśleli o kolejnych dokonaniach Izraelitów, o pokonanych królach amoryckich, licząc jedynie na potęgę murów obronnych miasta. Rachab to wszystko słyszała. Jednak odczytywała nie jako kolej losu, zbieg okoliczności czy nawet moc Izraelitów. Ona zrozumiała, że Bóg Izraela jest najpotężniejszy i że żadne ludzkie zabiegi nie uratują Jerycha przed Jego ludem.

Dlatego, gdy Jozue wysłał dwóch zwiadowców do Jerycha ona wykorzystała ich obecność, aby im pomóc, wbrew swoim znajomym i sąsiadom – mieszkańcom miasta w którym żyła. Ukryła ich na dachu przed strażą własnego króla, ryzykując własne życie. Wiedziała bowiem, że nie ponosząc tego ryzyka poniesie nieuchronnie śmierć. Pomogła im w zamian za obietnicę życia dla siebie i swojej rodziny, gdy miasto będzie już w rękach Izraelitów. W rozmowie ze szpiegami Jozuego targowała się, upewniała, że dotrzymają słowa. W końcu kazała im przysiąc na Pana, bo wiedziała, że tylko taka przysięga jest pewna.

W swojej przedsiębiorczości Rachab kierowała się jednym wyznaniem: „Pan, Bóg wasz, jest Bogiem w górze na niebie i w dole na ziemi” (Joz 2, 11b). To wyznanie wiary przemieniło jej myślenie, zmotywowało do aktywności i do odmiany życia. Zwiadowcy na rozkaz Jozuego wyprowadzili Rachab z rodziną z płonącego Jerycha. Przestała być poganką. Przestała być nierządnicą. Stała się Izraelitką, poślubiając Salmona. Ich syn Boaz poślubił pogankę Rut, której wspaniałomyślność opisuje Księga Rut. Prawnuk Rachab, Isaj, był ojcem króla Dawida.

To nie koniec! Będziecie zaskoczeni… Rachab jest wymieniona w Ewangelii Mateusza w rodowodzie Pana Jezusa wywodzonym od Józefa. Poganka i nierządnica. Tak! Pan Jezus bowiem uniżył samego siebie (Flp 2,8), stając się człowiekiem z przodkami pełnymi słabości i wstydliwych życiorysów. To On przyniósł światu odpocznienie od jego grzechów.

W wolnym czasie zaglądnij do Joz 2, 1nn oraz Joz 6, 22-25 i poznaj w szczegółach historię Rachab. Z jej zapałem zadbaj o swoje życie. Nie to które trwa kilkadziesiąt lat ale o życie wieczne.