Pozdrawiają was wszyscy święci! 2 Kor 13, 12b

To nie są pozdrowienia na pocztówce przesłane z dalekiej wakacyjnej podróży. To pozdrowienia z listu pierwszych chrześcijan. Wiedziałeś, że oni nie zaniedbywali żadnej okazji, by się pozdrawiać, zwłaszcza, gdy wysyłany był apostolski list lub posyłany był ktoś do służby w innym lokalnym kościele? To pozdrowienie tych, którzy przecież nie dla własnego nienagannego życia nazywają siebie samych świętymi. Mieli bowiem świadomość, że choć „wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” to jednak „są usprawiedliwieni darmo, z łaski Jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie” (Rz 3, 23-24).

Te dwa elementy są w Kościele nierozerwalne: uprzejmość i świętość. Jakże zaskakujące mogą się wydawać napominające słowa np. z Listu do Kolosan mówiące „Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy” (Kol 3, 12-13). Skąd biorą się sytuacje, gdy nie jesteśmy, ani dość uprzejmi, ani nie czujemy się dość święci?

Stąd, że nie rozumiemy, że Kościół to rodzina, to ludzie spokrewnieni, bliscy sobie. Mamy różne matki i ojców, ale jednego Ojca w niebie. Nazywamy braćmi i siostrami w Kościele tych, którzy nie posiadają z nami wspólnych portretów przodków. Łączą nas jednak więzy krwi, Chrystusowej Krwi która obmyła nas z grzechów i uczyniła na powrót świętymi w oczach Ojca.

Dlatego, gdy widzę drugiego chrześcijanina, to przypominam sobie słowa z Listu do Rzymian o tym, że jesteśmy dziedzicami Ojca, współdziedzicami Jezusa Chrystusa, dziećmi Boga prowadzonymi przez Ducha Świętego (Rz. 8, 14-17). Uprzejmość świętych wobec świętych jest zatem wpisana w ich naturę. Jeśli się wzajemnie pozdrawiają, są dla siebie cierpliwi, wyrozumiali, uprzejmi, to okazują w ten sposób, że uznają wybór Boga, który nas powołał do zbawienia.

Najdłuższe w Biblii pozdrowienie to to z zakończenia Listu do Rzymian. Mamy tam obraz ówczesnego Kościoła zatroskanego o siebie nawzajem, doceniającego, dziękującego, cieszącego się z obecności każdego.

Polecam lekturę Rz. 16. Poznacie z imienia tych, którzy poprzedzili nas w drodze do Królestwa Niebieskiego: Febę, Marię, Tryfenę i Tryfozę, Persydę, Apellesa, Pryskę i Akwilę, Urbana, Epeneta, Andronika i Junię, Ampliata i Stachysa, Rufa, Asynkryta, Flegonta, Hermesa, Patroba, Hermasa, Filologa, Julię, Nereusza, Olimpasa, Arystobula, Herodiona, Narcyza, Tymoteusza, Filemona, Appię, Archippa…

Jest tam również dość miejsca na dopisanie Twojego imienia i świętych, których znasz…

arak