Kartka z chrześcijańskiego kalendarza:

„A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (Hbr 9,27)

W 1958 roku sławny szwajcarski dramatopisarz napisał sztukę o sympatycznym człowieku, który początkowo był bardzo zaniepokojony faktem, że nastąpiło nagromadzenie materiałów wybuchowych w jednym z pomieszczeń jego domu. Potem nic jednak z tym nie zrobił. Gdy w końcu pewnego dnia dom stanął płomieniach, nadal nie mógł zrozumieć, co było tego główną przyczyną. Sztuka ta była dosadną krytyką zobojętnienia i jawnej ślepoty wielu obywateli Trzeciej Rzeszy. Krytykowała jednocześnie bierność mas towarzyszącą gromadzeniu broni atomowej w okresie tzw. zimnej wojny, w latach 50-tych ubiegłego wieku. Przesłanie to można jednakże słusznie zastosować do każdego rodzaju ignorancji i zobojętnienia na problemy o fundamentalnym znaczeniu dla ludzkiej egzystencji. Jakże wiele jest dzisiaj działań, które wprost niszczą całe ludzkie generacje, spychając je ku chaosowi, moralnej dezorientacji i ignorancji wobec wielkich wyzwań i niebezpieczeństw, a jednak uchodzą bezkarnie.

Biblia, która jasno objawia myśl wiecznego Boga zapewnia, że Bóg nigdy niczego nie przeocza. Nie wolno nam ignorować Jego ostrzeżeń dotyczących nadchodzącego Bożego sądu. Ten nastąpi z całą pewnością i jeśli nie dotknie nas tu, to stanie się to najpóźniej wtedy, gdy nasze życie na ziemi się zakończy i z naszą grzesznością oraz całym jej plonem przejdziemy już do wieczności. Tak jak obywatele powinni żyć odpowiedzialnie i praworządnie w swoich własnych krajach, tak również i my posiadamy analogiczną odpowiedzialność wobec żywego i po trzykroć świętego Boga. Przed Nim każdy musi zdać sprawę za swoje życie.

Wielu ludzi uspokaja się myślą, że przecież Bóg jest miłością i będzie pobłażliwy wobec wielu ludzkich upadków . Ludzie tacy żywią nadzieję, że On na pewno obejdzie się z nimi łaskawie. To prawda, że nawet wiele wielkich religii wspiera ten pogląd. Ale czy sam Bóg, sędzia żywych i umarłych rzeczywiście wyraża się w taki sposób? Czy ten, który jest miłością, nie jest jednocześnie doskonałą i ostateczną sprawiedliwością?

Bóg dał grzesznym ludziom jedną i jedyną drogę ucieczki przed odpowiedzialnością za upadki i grzechy. Osądził je zastępczo na krzyżu Golgoty, tam, gdzie Chrystus umarł w nasze miejsce. Od tego czasu głoszona jest ewangelia – Dobra Nowina o Bożym zmiłowaniu. Teraz Bóg wzywa wszystkich ludzi, by się opamiętali i uwierzyli w Jego Syna, Jezusa Chrystusa oraz przyjęli wartość Jego zbawczego dzieła. Tam na krzyżu – tylko tam – Bóg okazał łaskę każdemu grzesznikowi, który wierzy. Jednakże wszelkie oczekiwanie ułaskawienia w połączeniu z niewiarą i ignorancją wobec Chrystusa i Jego krzyża to droga prowadząca wielu ludzi na pewną zgubę!

Chrystus zapewnia: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota” (J 5,24).

Amen!