„Bóg jest ucieczką i siłą naszą, pomocą w utrapieniach najpewniejszą. Przeto się nie boimy, choćby ziemia zadrżała, i góry zachwiały się w głębi mórz (Ps 46, 2-3)

Strach jest pojęciem powszechnym nie tylko od dnia 11 września 2001 roku, czy też od nastania pandemii korona wirusa. Odkąd człowiek został wygnany z ogrodu Eden, strach towarzyszy ludziom nieprzerwanie. Każdego dnia jesteśmy konfrontowani z mnóstwem lęków i zagrożeń. Nawet nasze cywilizowane, nowoczesne społeczeństwo zna strach przed życiem w obliczu problemów ludzkości i beznadziejności jednostki.

Szybkie rozprzestrzenianie się korona wirusów po raz kolejny drastycznie pokazało nam, jak wrażliwy jest zglobalizowany świat. Być może przez długi czas myśleliśmy, że jesteśmy w miarę bezpieczni w naszych domach i miastach. Ale teraz musieliśmy spostrzec, że to niestety iluzja.

Na pewno Bóg chce nam jeszcze raz przypomnieć, jak przemijające jest wszystko na ziemi. Poprzez tego rodzaju fakty Bóg cierpliwie – czasami bardzo wyraźnie – przemawia do nas, aby przypomnieć nam, że musimy uporządkować nasze życie wobec Niego. On bowiem wyznaczył dzień, w którym Jezus Chrystus będzie sądził świat, a wtedy nie będzie już odwrotu od winy.

Niedawno autor tekstu wdał się w rozmowę z pewnym starszym małżeństwem na ten temat. Było to dla autora tekstu wielką radością, ponieważ trafił on na ludzi wierzących i mógł usłyszeć z ich ust: „Kto wierzy w Chrystusa nie ma się czego obawiać, Pan nas nie opuści”. Ale ilu ludzi tak myśli? Jakże wielu ludzi wyraża swoje obawy o przyszłość ludzkości.

Ten kto przez wiarę wie, że zabezpieczył swoje życie w Panu Jezusie Chrystusie, nie ma się czego obawiać. Może w spokoju powiedzieć, jak niegdyś Dawid, autor wielu biblijnych psalmów:

„Choćbym nawet szedł ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną…” (Ps 23,4)

Amen!